Haarlem

Lekker voldaan, mijn welverdiende rust nemend zit ik in mijn stoel na deze middag. Op weg naar Den Haag, het Gemeentemuseum om daar een expositie van schilderijen van o.a. Edward Schiele te zien. Het is zo lang geleden dat we zoiets deden en dit is de eerste keer dat we er allebei over beginnen. Als we 5 minuten onderweg zijn zeg ik met spijt in mijn stem dat we eigenlijk nu hadden moeten fietsen met dit mooie weer. Want het heeft weken geregend en het is een heel koude maand geweest. Ik droeg elke dag mijn wintertruien. En Leo reageert verrassend door te zeggen dat we om gaan keren en zullen fietsen. Dus zo ging het. Omdat we de hele winter niet gefietst hebben valt  het niet mee. Zadelpijn dient zich aan. We rijden langs de dijk en ik geniet als van ouds (toen ik nog werkte fietste ik ook hier) van het zicht op de brede sloot die langs de dijk loopt, van de eenden, de meerkoeten, het wuivende riet We rijden achter Haarlem langs, aan de rand door het weiland naar het centrum. Daar stallen we de fietsen en lopen gezellig in de menigte, ik, al kijkend naar de alternatieve winkeltjes, de vele restaurantjes en als we dat een poosje gedaan hebben overvalt toch de vermoeidheid me. We zoeken een zonnig plekje op een terrasje. Genieten van de koffie met appeltaart. Ongevraagd zit er een pluim slagroom op. Heerlijk. En dan de  terugreis. Leo fietst voor me uit omdat er zoveel prikkels zijn in de stad. Ik hoef hem dan alleen maar te volgen. 

En eenmaal thuis kunnen we nog een uur lekker buiten van de zon genieten. Heerlijk dat de zon er weer is. Ik had een fijne dag. Alles weer eens gezien op de fietsroute naar Haarlem. De woonboten langs het Spaarne, de prachtige panden in de stad. 

Hoe fijn is het, hoe welverdiend de rust te genieten.